Klik op de foto's voor een vergroting
Wij kwamen onderweg Masahiro tegen (bij 'Japans vernuft' op de foto met de vouw-racefiets). Hij legde ons uit dat bijna iedere Japanner op school wel Engels heeft geleerd, maar dan alleen de ’administratieve’ vorm, zoals hij dat noemde: alleen Engels schrijven. Praat je dus Engels tegen een Japanner, dan zal hij of zij dat amper verstaan, maar laat je een geschreven tekst zien, dan is de kans groter dat het begrepen wordt.
Maar een Japanner zal bijna nooit uit zichzelf Engels spreken. Want wat ook meespeelt is het feit dat Japanners geen fouten durven/mogen maken. Gezichtsverlies is geen optie voor een Japanner. Wat bij ons hooguit gênant is, is voor een Japanner ronduit een schande.
Ook legde Masa ons uit dat Japanners veel klanken of letters domweg niet hóren. Wat iedereen vast wel kent is dat de letter R als L uitgesproken wordt. Maar het is niet alleen de letter R, ook sommige andere klanken zijn een probleem. Masa vertelde ons dat hij een keer niet durfde te vragen: may I sit here? Hij is veel te bang dat hij per ongeluk zou zeggen: may I shit here? Een Jappanner hoort amper verschil tussen 's' en 'sj'. Hij loste dit op door naar een stoel te wijzen, en te vragen: may I?
Dat Masa ons spontaan aansprak in het Engels was echt een uitzondering. Dit gebeurde zelden. Hooguit een keer een heldhaftige puber die Harro! riep.
Volgens Masa is het juist belangrijk dat Japanners veel meer Engels gaan praten, al is het alleen maar om zulke leuke gesprekken te hebben met toeristen… En het maakt niet uit of je fouten maakt, maar daar leer je juist van!
We waren het helemaal met Masa eens, maar we zijn toch bang dat Masa voorlopig nog wel een uitzondering zal blijven.
Enkele voorbeelden die wij onderweg tegenkwamen van het 'Jenglish':
